ab auctore Roberto Ludovico Stevenson. Latine interpretatus est Arcadius Avellanus,
New York 1922. – LXIII + 361 pp. / Lat.
www.pantoia.de/Avellanus/InsulaThesauraria/vita.html
Pagina proxime mutata die 26 m. Febr. a. 2021
Copyright © Bernd Platzdasch
Nostro tempore nomen Arcadii Avellani (Árkád Mogyoróssy) iacet in oblivione, quamquam idem sua aetate in Civitatibus Unitis Americae propugnator notus Latinitatis vivae fuit. Arcadius Avellanus natus est die 6 m. Feb. a. 1851 in oppido Esztergom in Hungaria sito. Ordini Fratrum Minorum adscriptus et sacerdotio auctus a. 1878 Novum Eboracum missus est, ut in collegio Sancti Bonaventurae bibliothecam compararet ac digereret. Ab a. 1882 ibidem munere rectoris functus est. Post quadriennium a fide Christiana aversus Ordinem Fratrum Minorum reliquit et in Pennsilvaniam transmigravit, ubi inter a. 1893 et 1902 periodicum «Praeco Latinus» inscriptum ad propagandum sermonem Latinum edidit atque diurnarius obiter pro actis diurnis Hungaro-Americanis symbolas conscripsit. Insuper rationem novam linguam Latinam adminiculo vivae vocis facile iucundeque docendi et discendi finxit. Aliquot annis post Ezra Parmalee Prentice (1863-1955), causarum actor et maritus Altae Rockefeller (1871-1962), Arcadium Avellanum ad liberos suos erudiendos accivit. Opibus eiusdem Avellanus seriem librorum «Mount Hope Classics» intitulatam inter a. 1914 et 1928 foras dedit, qua narrationes et fabulae romanciae modernae a se ipso in linguam Latinam versae comprehenduntur. Ab a. 1918 usque ad a. 1925 in collegio Brooklynensi a Sancto Johanne appellato linguam Latinam docuit. Arcadius Avellanus egestate laborans die 16 m. Iun. a. 1935 Novi Eboraci e vita decessit.
Cfr Goodwin B. Beach: Arcadius Avellanus. Erasmus Redivivus, in: The Classical Journal 42,8 (1947), pp. 505-510; Patrick M. Owens: Arcadius Avellanus. Neo-Latin Works of the Early 20th Century, 2014.
ARENA PALAESTRARUM, hoc est libellus ad sermonem Latinum legendo, scribendo atque loquendo exercendum pro iis praesertim, qui rudimenta linguae Latinae per Palaestram fuerint imbuti, iucundissimus. Pars Curriculi Tusculani secunda. Pars prior. Boston [189-?].
ARENA PALAESTRARUM, hoc est libellus ad sermonem Latinum legendo, scribendo et loquendo exercendum et utilis et iucundus praesertim iis, qui prima initia Latinitatis adminiculo Palaestrae fecerint. Pars Curriculi Tusculani secunda. Editio secunda, integra. Philadelphiae 1900.
COLLOQUIORUM MATURINI CORDERII GALLI libri tres et colloquia e lib. IV-to decem; seu cuncta, quae olim in Praecone Latino prodiverunt. Limae castius Latine dicendi subiecit, passim putavit, alias novis colloquiis suffectis auxit, locupletavit, notis Latinis adumbravit, ac nunc primum in lucem edidit Arcadius Avellanus, Philadelphiae 1904.
FABULAE DIVALES. Ex narratione Anglica Herae Heriberti Strang, Latine interpretatus est Arcadius Avellanus. His accedit fabula «Amor et Psyche» e libris Metamorphoseon Lucii Apuleii Madaurensis philosophi Platonici cum notis et animadversionibus eiusdem interpretis, (Mount Hope Classics; IV), New York: E. Parmalee Prentice, 1918.
FABULAE TUSCULANAE ad suppeditandam praeceptoribus studiosisque materiam Latinum sermonem vivae vocis adminiculo docendi et discendi, New York City (N. Y.), Willamstown (Mass.), 1913; ed. sec. Brooklyn 1928.
IMPRESSIO SPECIALIS PROLOQUII AD EDITIONEM LATINAM ROBINSONIS CRUSOEI Danielis De Foe partim versam, partim de novo fictam, in quo rationes redduntur 1, de vita auctoris huius fabulae, Danielis De Foe; 2, de nomine Robinsonis Crusoei 3, de insula eiusdem; 4, de causis, quibus permotus interpres Latinus totam eam partem fabulae, quae vitam Robinsonis Crusoei in insula refert, paenitus de novo fingendam iudivaverit; denique 5, cur antiquae Latinitati inhaerescere, quam pruritum novationem sectari maluerit, New York City (N. Y.) [1932?].
IMPRESSIO SPECIALIS PROOEMII AD VERSIONEM LATINAM INSULAM THESAURARIAE Roberti Ludovici Stevenson, quo rationes redduntur, 1, de vocabulis novis in quinque voluminibus seriei Montis Spei; 2, de etymologia et orthographica a Germanis obtrusa; 3, de sonis litterarum Latinarum, sive de recta linguae Latinae enuntiatione, Brooklyn (N. Y.) 1922.
INSULA THESAURARIA ab auctore Roberto Ludovico Stevenson, Latine interpretatus est Arcadius Avellanus, (Mount Hope Classics; V), New York: E. Parmalee Prentice, 1922.
LATIN THE UNIVERSAL LANGUAGE, in: Scientific American 85,23 (1901), p. 363.
MONS SPES ET NOVELLAE ALIAE ex Anglica narratione variorum auctorum, Latine interpretatus est Arcadius Avellanus, (Mount Hope Classics; II), New York: E. Parmalee Prentice 1918.
MYSTERIUM ARCAE BOULÉ. Opus Anglice scripsit Burton E. Stevenson, Latine interpretatus est Arcadius Avellanus, (Mount Hope Classics; III), New York: E. Parmalee Prentice, 1916.
A NEW PHILOLOGICAL THEORY [on the connection of the Aryan and Shemitic languages with the Touranian], Buffalo 1885.
NOVA SERMONIS LATINI PALAESTRA; hoc est ratio prorsus nova linguam Latinam vivae vocis adminiculo sive in ludis sive extra eosdem, facile jucundeque docendi et discendi, Philadelphia 1894.
NOVA SERMONIS LATINI PALAESTRA; hoc est ratio prorsus nova linguam Latinam vivae vocis adminiculo, sive in ludis sive extra eosdem, facile iucundeque docendi et discendi. Pars Curriculi Tusculani Prima. Editio secunda tripartita emendata, aucta & locupletata, 1896.
PALAESTRA, being the primer of the Tusculan system of learning, and of teaching Latin to speak; for class use and for self-instruction, in three parts, third, newly written edition, Brooklyn, N.Y. 1919.
PERICLA NAUARCHI MAGONIS sive expedito Phoenicia annis ante Christum natum mille. Opus Francisce scripsit Leo Cahun, in Anglicum vertit Helena E. Frewer, Latine interpretatus est Arcadius Avellanus, (Mount Hope Classics I), New York: E. Parmalee Prentice, 1914.
PRAECO LATINUS, vol. 1-8, Philadelphiae, m. Oct. a. 1894 – m. Sept. a 1902.
THE REPROBATION OF YISRÓEL, Allegany (N.Y.), 1886 / Buffalo 1886.
REX AUREI RIVI, auctore Iohanne Ruskin, Latine interpretatus est Arcadius Avellanus, Neo Eboraci: E. Parmalee Prentice, 1914. –
ROBINSON CRUSOEUS, sermone Anglico scripsit Daniel Defoe, Latinitate donavit F. J. Goffaux, nunc demum in America primum recensuit, notas aliquot adiecit atque in lucem edidit Arcadius Avellanus, Hungarus, Philadelphiae 1896.
THOUGHTS CONCERNING AN INTERNATIONAL LATIN ACADEMY, Philadelphia [1901?].
TUSCULUM. Folia Latina menstrua ad disciplinam linguae Latinae viva voce tradendam, Philadelphiae [?].
VITA DISCRIMINAQUE ROBINSONIS CRUSOEI; ab auctore Daniele De Foe, Anglo; primam fabulae partem, usque ad Crusoei adventum in insulam, ex Anglico in Latinum vertit, illinc autem ad finem usque novam finxit et Latine perscripsit Arcadius Avellanus, New York City [?].
WHAT OUR SCHOOLMEN DO NOT KNOW, [New York, 1916?].
Pagina proxime mutata die 26 m. Febr. a. 2021 – Privilegium © Bernd Platzdasch 2021